Wie het nieuws een beetje volgt kan niet veel anders dan zorgen hebben over de “boven ons gestelden”. Zoals Theo van Gogh ze altijd noemde.

Ik weet dat hij dit woord gebruikte voor iedereen die enige autoriteit kon ontlenen aan zijn functie, omdat ik ooit hoofdredacteur was bij AT5. De zender waar Van Gogh programma’s maakte. Ik was voor hem ook zo’n “boven ons gestelde”.

Boven ons gestelden dus. Dat zijn de mensen die het voor het zeggen hebben. En die niet automatisch gezag hebben bij de mensen die er echt toe doen. Zoals opiniemakers als Van Gogh. De boven ons gestelden zijn in hun ogen altijd verdacht.

Hoewel ik ooit zo’n boven ons gestelde was, ben ik nu een eenvoudige stukjesschrijver. Veel meer is het niet. En met het afnemen van de macht die ik had, neemt mijn zorg over de kwaliteit van diezelfde boven ons gestelden, waar ik toe behoorde, recht evenredig toe. In die zin begin ik op Van Gogh te lijken. Al ben ik natuurlijk veel minder getalenteerd.

Maar ik maak me wel zorgen als ik eerlijk ben. Want het is niet altijd even goed gesteld met de mentale gezondheid van de boven ons gestelden. Sterker nog: het lijkt tijd voor een ethisch reveil 2.0.

Toen leek me dat typisch een CDA dingetje. Maar inmiddels denk ik daar toch anders over…

Ooit pleitte oud premier Dries van Agt voor een opwekking van de morele waarden van de samenleving. Toen leek me dat typisch een CDA dingetje. Maar inmiddels denk ik daar toch anders over.

Onze bazen, de mensen die het voor het zeggen hebben. Politici, bankiers, hoe ethisch is hun handelen nog? Op welke maatschappijvisie baseren zij hun politiek? 

Neem nou onze minister van Justitie. Ard van der Steur. Hij bood in zijn eerste jaar – als minister zonder bestuurlijke ervaring – al drie keer excuses aan voor zijn gejokkebrok. Zo sleepte hij hoogleraar patholoog-anatoom George Maat door de modder omdat hij “ge-emotioneerd” was.

Al moest het NRC twee keer vragen voor het de waarheid mocht optekenen uit zijn mond…

Naar gisteren bleek – zo ontdekte NRC – is de bewaker van het ministerie van integriteit en morele waarden het stadium van een Leidse corpsbal ook op latere leeftijd nog niet voorbij. Als universitair docent in Leiden liet hij eerstejaars studenten, in het kader van hun ontgroening bij het studentencorps, klusjes doen aan zijn “kasteel”. “Lachen”, vindt Ard dat.” Al moest het NRC twee keer vragen voor het de waarheid mocht optekenen uit zijn mond. 

Maar willen wij geregeerd worden door iemand die over het wereldbeeld van een nooit volwassen geworden corpsbal beschikt en daar ook nog over jokt? Persoonlijk zeg ik: “Liever niet”.

En dan “mijn eigen” Alexander Pechtold van D66. Die jokte op televisie over zijn vlucht met een privejet naar de Oekraine. Hoewel expliciet gevraagd naar wie de kosten van het vliegtuig voor zijn rekening nam, antwoordde hij voor het oog van de natie; “Alle kosten worden door D66 betaald”.

Om een paar weken later te moeten toegeven, dat dit niet waar is. En dat de vlucht a raison van 2750 euro is betaald door een zakenman met een direct financieel belang in de Oekraïne. 

En hij weigert zelfs nu nog aanvullende vragen te beantwoorden…

Pechtold de koning van de transparantie – die zelf op dreigende toon veelvuldig aan de echte koning vraagt om alle bonnetjes van de Gouden Koets – jokt op nationale televisie. En hij weigert zelfs nu nog aanvullende vragen te beantwoorden.

Niemand bij het integere D66 wil zelfs maar een veelbetekende knik met het hoofd kwijt over de kwestie. Willen wij door iemand met een dergelijke ethische opvatting geregeerd worden? Persoonlijk zeg ik dus; “Liever niet”.

“Thuis” is een rokende puinhoop. Rotterdam na de bombardementen in WO2.

En dan de premier. In het kader van zijn spijkerbroeken studentikoze spierballenpolitiek liet hij weten dat oorlogsvluchtelingen uit Syrie beter “thuis kunnen blijven”. Wie het filmpje bekijkt waarop te zien is hoe bijvoorbeeld de stad Homs er momenteel er aan toe is, begrijpt hoe pijnlijk juist deze woordkeuze is. “Thuis” is een rokende puinhoop. Rotterdam na de bombardementen in WO2.

Maar ook onze premier heeft te maken met de concurrentie van Wilders en daarmee verdwijnt het minister-presidentiele fatsoen als sneeuw voor de zon. Wil ik eigenlijk wel door die Rutte geregeerd worden? Liever niet.

Het zijn maar een paar voorbeelden van zaken waar we de afgelopen week op werden getrakteerd. Vraag is: is er sprake van een patroon? Ik denk het wel. Een ethisch reveil zoals Van Agt ooit wilde – maar dan 2.0 – is misschien geen slecht idee.

Wie doet mee?