Thierry Baudet is de rising star van de vaderlandse politiek. Deze week konden we hem voor het eerst zien tijdens het debat over de regeringsverklaring. En niet iedereen was even enthousiast. Veel bleef onduidelijk over zijn route voor het vaderland. Op welke ideologie is zijn politiek eigenlijk gebaseerd?

Op die van het boze kind, zo blijkt uit een interview dat nooit heeft plaats gevonden. Thierry Baudet over Arnon Grunberg: Die is gewoon heel infantiel. Over zijn politieke tegenstanders: Dat zijn eigenlijk gefrustreerde kinderen. En over drie jaar psycho-analyse: Ik zeg niet dat ik daar niks aan heb gehad.

Deze week uw eerste algemene beschouwingen als lid van de tweede kamer. Hoe vindt u zelf dat het gegaan is?
Ik heb een wedervraag: Heeft u wel eens naar de beroemde componist Haydn geluisterd?

Ehmm…
Dan moet ik u een compliment maken. U durft er in ieder geval voor uit te komen, dat u niet veel verstand heeft van Haydn. En dat is ook eigenlijk het eerste dat ik u wil meegeven in dit gesprek. Haydn staat voor orde, de mathematische perfectie, de ultieme ordening, die wij volledig zijn kwijt geraakt. En dat is een heel groot probleem. Die perfectie bestaat niet meer. Wij zijn iets essentieels kwijt geraakt.

Over zijn vriendin: Ik heb haar op de snelweg uit de auto gezet. Zo dom vond ik dat.

Hoe bedoelt u?  Wij hebben toch een geniale artiest als Michael Jackson? De Mozart van onze tijd?
Nu moet u uitkijken wat u zegt. Ik heb een keertje een relatie beeindigd omdat mijn vriendin precies hetzelfde zei: Michael Jackson is de Mozart van de 20e eeuw. Ik heb haar op de snelweg uit de auto gezet. Zo dom vond ik dat.

Vroeger was alles beter?
Het is zo absurd, het kwaliteitsverlies, dat wij de afgelopen 150 jaar hebben gezien in onze westerse beschaving. Dat is zo extreem, dat ik maar een analogie kan verzinnen en dat is de val van het Romeinse rijk Als je kijkt naar de grottekeningen en de quasi huisjes die ze in de dark ages maken en dan komt het Romeinse rijk en dan is er vervolgens in het heden een architect die zegt: die primitieve huisjes zijn eigenlijk moderne kunst.

Onze huidige samenleving verkeert volgens u in nood?
Er is sprake van extreem verval van onze beschaving en dan zijn er zogenoemde experts die zeggen: dat is moderne kunst, dat is vooruitgang.  U bent heel achterlijk als u dat niet begrijpt. De samenleving is in feite verworden tot een boos kind dat alles kapot wil maken.

Leg uit…
Herkent u dat niet? Hangen al onze hedendaagse dingen niet samen? Is de euro niet hetzefde als moderne kunst? Is massa immigratie niet hetzelfde als moderne cultuur? Is er niet een heel diepe band tussen al die fenomenen? Is het niet het verlangen om dingen stuk te maken zoals je dat ook hebt bij een kind? Dat heeft u vast wel eens gezien: Als een kind een toren bouwt van lego en dan komt er een moment dat het kind door krijgt, dat het nooit echt in die toren zal kunnen wonen. En dan maakt het kind die toren dus stuk. Dan ontstaat een enorme vernietigingsdrang…

Over Volkskrant columnist: Grunberg is gewoon heel infantiel.

Maar wat zegt dit over uw politiek?
Mijn politieke tegenstanders zijn eigenlijk gefrustreerde kinderen, het zijn boze kinderen. Arnon Grunberg  kent u die? Columnist van de Volkskrant. Ook zo iemand. Dat is gewoon een voorbeeld van een heel boos kind. Grunberg is gewoon heel infantiel. En dat is de filosofie van links. Een infantiel soort vernietigingsdrang die voorkomt uit een soort drammerigheid: het bestaat niet echt. De perfectie waar ik het over heb, of de Nederlandse identiteit zo u wilt. Die bestaat niet vinden die mensen…

En wat is uw politieke antwoord dan?
Ik denk dat het heel belangrijk is dat er een groep mensen wordt gevormd, die niet alleen nadenkt over politieke dingen – natuurlijk moet je geen Europese Unie hebben, natuurlijk moet je geen massa immigratie hebben… Maar we hebben mensen nodig zoals ik. Die nadenken over wat ligt daar nou onder? Wat is onze ziel, wat is er aan de hand met wie wij zijn? Wij zijn als Europeanen onze creatieve scheppingsdrang volledig kwijt geraakt.

Scheppingsdrang?
Dat we niet meer in staat zijn dingen te scheppen die deel uit maken van een soort orde in de kosmos. En dan kom ik toch uit bij de Duitse filosoof Nietsche, die zegt dat de grote crisis van de moderne mens, is dat hij heeft ontdekt dat God niet bestaat. Dat het uiteindelijke nulpunt is: leegte. Er is niet een schepper die over ons waakt, die onze moraal bewaakt.

En dat is de basis van uw politieke ideologie geworden?
Eigenlijk kun je de hele geschiedenis van onze 20e eeuw, zowel politiek, militair, de grote oorlogen en cultureel zien als een schreeuw van die horden mensen in de kosmos die denken: we zijn alleen. En die chaos die we dan voelen, daar geven we vervolgens gestalte aan.

Hoe?
Via lelijke gebouwen, via idiote muziek, via stippen op een doek die we moderne kunst noemen, via massa immigratie, via idiote bureaucratische superconstructies… Door ontkenning van onze identiteit en zelfhaat tegen onze geschiedenis… Eigenlijk kun je alle grote fenomenen van onze tijd, onze crises, allemaal  samenvatten als een afkeer die wij voelen van ons thuis. Onze worsteling met onze plaats op aarde, onze plaats in de kosmos. Er is geen harmonie meer.

Over de euro: Is dat niet hetzelfde als moderne kunst?

Moderne kunst is een uiting van zelfhaat en eigenlijk helemaal geen kunst?
Precies. Is de euro niet hetzelfde als moderne kunst? Is massa immigratie niet hetzelfde als die vreselijke moderne cultuur? Is er niet een heel diepe band tussen al die fenomenen. Is het niet het verlangen om dingen stuk te maken zoals je dat ook hebt bij een kind?

U lijkt toch meer op een filosoof dan op een politicus…
Misschien is het wel zo dat moraal niet bestaat, maar laten we leven alsof het wel zo is. Laten we onze wereld weer ordenen. Het lijkt me zo duidelijk dat dat beter is dan de huidige wanorde. En dus is het politiek: Grensbewaking, is beter, ook al kun je niet alle grenzen bewaken, het is beter dan helemaal geen grenzen bewaken. Dus dan doe je dat. Nog een voorbeeld: Soevereiniteit. Ook al bestaat 100% autonomie niet, het is beter als land autonoom je beslissingen te nemen. Dus dat is een politiek standpunt.

Maar meer concreet naar uw antwoorden in de huidige tijd: De #Metoo discussie…
Er is een groot probeem. En dat is de cult van het slachtofferschap. Ik heb veel nagedacht over het metoo gebeuren… Opeens zijn alle mannen schuldig. En alle dames zijn slachtoffer.

Over #Metoo: Iedereen die een keer tik op de billen heeft gehad wordt nu slachtoffer van sexueel misbruik.

En dat is niet zo?
Ik denk dat het heel belangrijk is het als fenomeen te zien. Natuurlijk moet echt misbruik aan de kaak gesteld en dat is afschuwelijk. Aan de andere kant zien we dat er een diepere tendens is, en dat hoor je ook van echte slachtoffers. Iedereen die een keer tik op de billen heeft gehad wordt nu slachtoffer van sexueel misbruik. Maar wat doen we met de echte slachtoffers? Je badineert het. Je maakt het tot een alledaags iets.

Maar vrouwen zeggen juist dat het alledaags is?
We zijn bezig om alle mogelijke groepen tot slachtoffer te maken. In Amerika zie je dat ook. Als nazaten van de slavernij zijn wij allemaal slachtoffer, in Nederland zie je dat ook, alle nazaten van het koloniale verleden zijn slachtoffer daarvan, dat zie je ook bij de zwarte pieten discussie.

We claimen ten onrechte slachtofferschap?
Ja, we moeten dit achter ons laten en ons zelf niet als slachtoffer definieren in het leven. Dat zie je ook heel sterk in de psychologie. De hele pyschotherapeutische benadering van onszelf. We zijn allemaal slachtoffer van onze jeugd. Onze ouders hebben een keer ruzie gehad en daar zijn we slachtoffer van…

U bent anders zelf drie jaar in psycho-analyse geweest…
Ik wil het ook niet allemaal wegschuiven, als onzin, maar ik denk dat we zien dat we aan de ene kant behoefte hebben aan wanorde en chaos als een soort wraak omdat God niet bestaat, een existentiele woede, vandaar die moderne kunst, architectuur, massa immigatie, Men zegt: zie je wel het bestaat niet. We zijn teveel het boze kind.

Over zijn fans: Ik had recent een lunch met iemand die heel belangrijk en hoog is in de advocatuur en die naaste collega is geweest van minister van Justitie Grapperhaus.

Denkt u dat veel mensen dit begrijpen? Het klinkt nogal ingewikkeld…
Ik had recent een lunch met iemand die heel belangrijk en hoog is in de advocatuur en die naaste collega is geweest van minister van Justitie Grapperhaus. Die vertelde hoe dat een beetje gaat in die wereld. Die was heel enthousiast. Iedereen die het hart op de goede plek heeft, vindt wat wij doen met Forum fantastisch. Dat wij gewoon zeggen wat wij willen. 70 tot 80% van de mensen in Nederland wil dat ook.

Voorlopig heeft u twee zetels in  de kamer… dat is nog lang geen 80% van de kiezers…
Maar al die mensen worden allemaal in een soort onzichtbare houdgreep gehouden door de politieke correctheid. Door de machten die nu eenmaal gevestigd zijn. En mensen durven zich niet uit te spreken omdat ze zoiets hebben van dat lukt toch nooit. Mensen hebben een soort verslagenheid, een soort angst om uit hun gevestigde bestaantje te kruipen en te gaan voor de dingen waar ze echt in geloven.

En u bent nu de hoop in bange dagen van die zwijgende meerderheid?
Er is een rollenpatroon ingesleten en dat is waar wij tegen strijden. De pessimisten. Je hebt mensen die zeggen het lukt ons nooit meer, we zijn verloren, die staren zich blind op een hele kleine groep mensen in feite. De elite. Het partijkartel. Mensen die via angst, een soort terreur van de publieke opinie, van de politieke correctheid, iedereen gevangen proberen te houden. Iedereen in z’n hokje proberen te duwen. De media horen daar natuurlijk bij, de NPO. Kijkt u daar nog naar?

Ja.
Dan stoppen we nu. Dit gesprek heeft – wat mij betreft – nooit plaatsgevonden.

PLS SHARE…