Wie Stopt Volkert? Dat vroeg ik me gisteren nog af. Een man die een gruwelijke politieke moord op z’n geweten heeft. Daarvoor gestraft is. Maar nog steeds met de wet in de hand op zoek is naar het conflict met de samenleving.

Eigenlijk wil hij weg uit Nederland. Omdat we zo’n verschrikkelijke overheid hebben. Intussen laat hij zich door diezelfde overheid wel onderhouden in de vorm van een uitkering. En alleen al om die reden gaat hij niet bij zijn vriendin en kind wonen. Ook kan hij zolang hij geen werk heeft lekker gratis procederen.

Waarom staan oudere hardwerkende werklozen met een prima arbeidsverleden eigenlijk door het UWV verplicht in de kassen te werken? En hoeft Volkert – zoals hij zelf zegt – niks te doen zodat hij recht houdt op gratis rechtsbijstand? Zoals eerder gezegd: je zou er rechts van worden.

Het druist in tegen iedere vorm van moreel handelen. En dus was de hoop gevestigd op een overtreding van zijn voorwaarden voor vervroegde in vrijheidstelling. Hij mag geen contact met de media zoeken. Maar hij deed dit wel toen hij zich “op afspraak” liet fotograferen voor de voorpagina van De Telegraaf.

En dus dachten velen, waaronder ik zelf dat Volkert nu met zijn eigen wapenen bestreden kon worden. Een relatief kleine overtreding zou toch genoeg moeten zijn om de man die nog steeds zijn middelvinger naar iedereen op steekt, z’n resterende straf te laten uitzitten?

KRO journalisten vroegen – naar eigen zeggen – herhaaldelijk commentaar aan het OM. Dat weigerde te reageren. De reclassering deed dat in de uitzending wel. Men wist van niets over de afspraak met De Telegraaf.

Vandaag kwam minister Ard van der Steur van Veiligheid en Justitie echter in de Kamer doodleuk vertellen dat zowel OM als reclassering wel degelijk op de hoogte waren. Waarmee Volkert van het haakje gleed.

Wat over blijft is de vraag hoe goede onderzoeksjournalisten als die van Brandpunt Reporter nu hun werk moeten doen. Als het OM voor de uitzending weigert deze informatie te verstrekken. En de reclassering zelfs in de uitzending zegt “van niets te weten”.

Zo kun je dus je journalistieke werk niet doen. Falend communicatiebeleid: er is geen kruid tegen gewassen. De ene keer verwijt de overheid de journalistiek geen wederhoor toe te passen. En als het echt ergens over gaat en de journalisten braaf om een reactie vragen krijgen ze van het OM nul op rekest en van de reclassering zelfs een foutief antwoord?

Of ligt het misschien toch weer anders dan Minister Van der Steur beweert? Wie zal het zeggen?

Een ding weten we wel. Het OM blunderde onder zijn verantwoordelijkheid door niet voor de uitzending duidelijkheid te verschaffen. En de reclassering deed onder zijn verantwoordelijkheid hetzelfde door het bestaan van de afspraak te ontkennen.

Maar daar hoor je niemand meer over natuurlijk.

Foto: Brandpunt Reporter(KRO-NCRV)