Kamervoorzitter Khadija Arib en volksvertegenwoordigers van DENK hebben het weer eens aan de stok. Dit keer gaat het dispuut over het gebruik van de dienstauto door de Kamervoorzitter.

Want wat blijkt? Als het laat wordt in Den Haag (na bijvoorbeeld een nachtelijk debat) biedt Arib (sommige) andere Kamerleden een lift aan in haar dienstauto. En worden ze keurig thuis afgezet.

En dat is een schande, aldus de Kamerleden van DENK, die een dergelijke eer nog nooit te beurt vielen.

“Onzin” zeggen Arib en haar pleitbezorgers.

Maar is dat ook zo? Of hebben de “querulanten” van DENK misschien toch een punt?

Ik denk persoonlijk van wel.

Want wat wordt er in de besloten omgeving van de met leder beklede achterbank van BMW of Mercedes allemaal besproken?

De Kamervoorzitter dient volstrekt onafhankelijk te zijn. Zij kan zich op geen enkele wijze permitteren de schijn van partijdigheid op zich te laden.

Zelfs een ritje op de achterbank na een vermoeiend debat is dan een stap te ver. Sterker nog: hoe groot is de kans dat juist op zo’n informeel moment nog even het optreden van bijvoorbeeld de “lastige” Kamerleden van DENK gezamenlijk en eensgezind wordt geevalueerd?

Al is het maar grappend nog even terug kijken op de repliek die Arib die avond gaf naar aanleiding van een interruptie van het lid Kuzu? “Gaat u toch naar huis, u bent moe”, zei zij tegen Kuzu.

Juist tijdens zo’n nachtelijk debat. Weet u nog?

Een Kamervoorzitter dient te allen tijde afstand te bewaren tot de leden en haar onafhankelijkheid op geen enkele wijze te compromitteren. Ook niet door het aanbieden van de achterbank van haar dienstauto.

Dat zij dit kennelijk wel heeft gedaan, lijkt heel sympathiek, maar is vooral een bewijs van gebrek aan politieke sensitiviteit. En dat valt haar aan te rekenen.

Lastig of niet. Kuzu en zijn partij DENK hebben hier gewoon een punt.