“Meer dan een miljoen views voor onze formatievlogs” twitterde NOS journalist Joost Vullings onlangs met gepaste trots. En eerlijk is eerlijk: Het is een serieuze prestatie van de Haagse redactie van het NOS Journaal. Vooral omdat met politieke berichtgeving nu eindelijk jongere kijkers worden bereikt. Chapeau dus. Zonder cynisme.

Jongeren bereiken. Het is zo’n beetje de grootste uitdaging van de journalistiek. Want jongeren zijn nu eenmaal niet meer geïnteresseerd in het acht uur Journaal. En dus dacht men bij de Haagse redactie van de NOS: dat moeten we deze keer anders aanpakken.

En zo werd het idee geboren om te gaan “vloggen”. Niet door een junior redacteur van de NOS maar door de journalistieke zwaargewichten Joost Vullings en Xander van der Wulp zelf. En het moet gezegd: de heren hebben een heleboel lol op en rond Het Binnenhof. Het enthousiasme spat er af.

Daarom kijken jongeren er waarschijnlijk graag naar. En misschien ook wel, omdat het veelal “nergens over gaat”. Geen ingewikkelde politieke analyses, geen doorwrochte uitzoekverhalen, weinig of geen politiek nieuws. Maar wel veel lachende gezichten. De humor ligt letterlijk op straat.

De formatievlogs zijn een groot succes.

Nou ja, niet helemaal.

De inzet van drie politieke zwaargewichten van de best uitgeruste parlementaire redactie van Nederland – die van de NOS – voor het maken van Facebook filmpjes zonder al teveel inhoud heeft ook een keerzijde.

Want wie gaat er op zoek naar het “echte” nieuws op het moment dat Vullings en Van der Wulp  de succesvolle en vrolijke video’s produceren?

“Er is geen nieuws”, zult u zeggen. Het land heeft te maken met de langste formatie ooit. En de onderhandelaars houden de kaken stijf op elkaar. Dus als er geen nieuws is, dan kan ook de Haagse Journaal redactie er maar beter het beste van maken.

Maar is dat ook zo?

Ik ben geneigd te denken van niet. Stel je voor dat Vullings en Van der Wulp door de hoofdredactie volledig vrij waren gemaakt voor het doen van onderzoek naar het departement van Veiligheid en Justitie. Een ministerie dat de afgelopen jaren de ene na de andere affaire veroorzaakte. Dat had nog wel eens echt nieuws kunnen opleveren. Wat wist Rutte nou echt van het bonnetje van Fred Teeven?

En er is nog iets dat wellicht wordt onderschat:

Het feit dat er een lange formatie is, zonder noemenswaardig nieuws, zou ook wel eens te maken kunnen hebben met de journalistieke werkelijkheid, waarmee de onderhandelaars dagelijks worden geconfronteerd.

Het maakt psychologisch nogal wat uit of Xander van der Wulp dagelijks op je staat te wachten met zijn iPhone voor weer zo’n grappige bijdrage.

Of dat hij samen met Vullings de onderhandelaars kritisch op de huid zit met de vraag waarom het zo lang duurt allemaal? En dat iedere avond consequent uitzendt in het acht uur Journaal.

Van oudsher wordt de bewegingsruimte van politici (ook om eindeloos te onderhandelen over een kabinet) bepaald door de publieke opinie. En die wordt op zijn beurt weer in hoge mate beinvloed door de journalistiek.

Als de belangrijkste Haagse journalisten van het land vooral op zoek zijn naar lol, zullen de belangrijkste politici van het land ook makkelijker weg komen met weinig wol.

Zoiets.