Iedereen is onschuldig tot het tegendeel is bewezen.

Het is een van de meeste fundamentele beginselen in onze rechtsstaat. U weet wel: de staatsvorm die is bedacht om rechtsgelijkheid tussen burgers na te streven.

Ook (of juist) als zij het onderling niet eens zijn.

Maar hoe zit dat dan in het geval van Gijs van Dam? De televisieproducent werd bijna een jaar geleden beschuldigd van verkrachting. Het gebeurde in het kader van de #metoo discussie, die ons allemaal in de greep hield.

Op 25 jarige leeftijd zou Van Dam, toen nog producer bij de talkshow Barend & Van Dorp, een 24 jarige mannelijke collega, Jelle Brandt Corstius, seksueel hebben misbruikt. Dit zou zijn gebeurd in een hotelkamer na een avondje doorzakken.

Hoewel het #metoo label alleen al vanwege het ontbreken van een gezagsrelatie tussen de twee jonge mannen niet van toepassing lijkt, kreeg het vermeende slachtoffer ruim baan van Trouw om zijn #metoo verhaal te doen.

De zaak werd in de krant geanomiseerd, maar bevatte zoveel aanwijzingen over de identiteit van de vermeende verkrachter, dat deze zich genoodzaakt voelde om zelf naar buiten te treden in het televisieprogramma van Jeroen Pauw. Dat was dus Gijs van Dam.

Deze ontkende met de grootst mogelijke nadruk dat er sprake zou zijn geweest van seksueel misbruik. De nachtelijke uitspatting (die had plaatsgevonden) was volgens hem gebeurd in een vlaag van dronkenschap en avontuur. En had niets met #metoo te maken.

Van Dam erkende dat het heel wel mogelijk was, dat zijn sekspartner van toen later spijt had gekregen van zijn homoseksuele verkenning, maar hield voet bij stuk: van verkrachting was geen sprake.

En nu kom ik terug bij onze rechtsstaat: je bent pas schuldig als de rechter dat heeft vastgesteld op basis van onweerlegbaar bewijs.

Het Openbaar Ministerie deed de afgelopen maanden om die reden serieus onderzoek naar de beschuldiging tegen Gijs van Dam. Men sprak met collega’s uit de periode Barend & van Dorp, met familieleden en andere betrokkenen.

Het OM vond geen spoor van bewijs dat de beschuldigingen tegen Van Dam kon ondersteunen. Daarom werd gisteren bekend gemaakt dat de zaak is geseponeerd.

In onze rechtsstaat betekent dit dat Van Dam onschuldig is. Ik kan er niets anders van maken.

En toch kwam het vermeende slachtoffer van de verkrachting – Jelle Brandt Corstius  – onmiddellijk met een media-verklaring.

,Ik wist dat mijn zaak na zestien jaar niet gemakkelijk te bewijzen zou zijn. Sterker nog: het was juist een van de redenen dat ik in mijn publicatie in Trouw van 23 oktober de naam van mijn verkrachter niet genoemd heb. En ja, het is uiteraard frustrerend om voor leugenaar te worden uitgemaakt op de nationale televisie. Het is, zoals ik al in Trouw schreef, ‘mijn woord tegen het zijne’.

Aldus “slachtoffer” Brandt Corstius. Hij refereert ook NA het onderzoek van het OM, dat geen belastende feiten opleverde, nog publiekelijk aan Van Dam als “verkrachter”.

De vraag is of dat zomaar kan? Zeker nu de context niet langer wordt gevormd door #metoo maar er sprake is van de uitkomst van een formeel justitieel onderzoek.

Natuurlijk, Jelle Brandt Corstius mag nog steeds van mening zijn dat Van Dam hem heeft misbruikt. Alleen hijzelf en Gijs van Dam weten wat zich die nacht exact heeft afgespeeld. En een ieder heeft recht op zijn eigen waarheid.

Maar kan hij dat – als er geen enkel bewijs is gevonden – nog hardop zeggen? Ik zou denken van niet. Zeker: Brandt Corstius mag zijn waarheid bespreken met familie, vrienden of een psycholoog.

Maar in de openbare ruimte gewoon doorgaan met het uiten van de vreselijke beschuldiging tegen Gijs van Dam? Waartegen de televisieproducent zich niet kan verweren, maar die wel zijn leven heeft verwoest?

Van Dam heeft recht op bescherming. Hij is onschuldig tot het tegendeel is bewezen. En we weten nu dat dit bewijs volstrekt ontbreekt. En dat is essentieel. Tenminste in een rechtsstaat. Dat zou toch ook Brandt Corstius zelf moeten bedenken.

Jelle zou er daarom goed aan doen publiekelijk zijn mond te houden over de kwestie. Anders zou een hernieuwde klacht wegens smaad dit keer wel eens stand kunnen houden.