Gisteren werd bekend dat Volkert van der G. aangifte heeft gedaan van smaad en laster tegen de Reclassering. Deze beweerde via een woordvoerder in Brandpunt-Reporter, dat Volkert het mediaverbod had geschonden. Dit bleek niet zo te zijn. En dus wil Volkert nu strafvervolging wegens smaad. Hij is opzettelijk in een kwaad daglicht gesteld. Zo vindt hij.

De advocaat van Volkert noemt de journalistiek van de KRO nu namens zijn client “volksverlakkerij” een kwalificatie die ik er moeilijk in kan zien. De journalisten deden hun werk uitstekend. Dit is ook door de rechter getoetst voorafgaand aan de uitzending.

In de uitzending kwam zoals we allemaal hebben kunnen zien een beeld naar voren van een man die weinig geleerd heeft van zijn fouten. En die niet wil werken, omdat ie dan gratis kan procederen tegen de overheid.

Dat roept gevoelens van boosheid op. En toch is het goed dat Volkert kan procederen en dat onze rechtstaat laat zien sterker te zijn dan een moordenaar vol rancune en misplaatst rechtvaardigheidsgevoel. Dat Volkert nu de reclassering voor de rechter wil slepen, voelt misschien niet prettig, maar is uiteindelijk een bewijs van de kracht van onze rechtstaat.

Daarom moeten we blij zijn met het feit dat ook mensen die we met z’n allen veroordelen de mogelijkheid hebben om hun geschillen met de overheid voor te leggen aan een onafhankelijke rechter. Het feit dat hij volgens velen misbruik maakt van de mogelijkheden die de wet biedt, weegt niet op tegen de voordelen van een systeem waarin het mogelijk is om te laten toetsen of de wetten zijn nageleefd. Ongeacht wie je bent en wat je hebt gedaan.

Het pleidooi van Kamerlid Bontes om de (eventuele) beveilig voor Volkert stop te zetten getuigt in dat verband van een fundamenteel gebrek aan inzicht in de rechtstatelijke beginselen waarop onze democratie is gebaseerd. Wij beschermen zelfs onze moordenaars. En als ze hun straf hebben uitgezeten hebben ze dezelfde rechten als iedereen in dit land.