Het was een gezelligheid van jewelste. Gisteren in de “Turkse” wijken in Nederland en bijvoorbeeld Duitsland.

In dat laatste land prezen de Turkse Duitsers openlijk hun geliefde fuhrer Erdogan, die in Turkije de verkiezingen heeft gewonnen. Letterlijk in die bewoording welteverstaan. En ook bij ons was er over Erdogans overwinning veel zichtbare blijdschap te bespeuren.

Turkse vlaggen in het straatbeeld na een overwinning van een Turkse autocraat in een land, dat qua waarden en normen ver af staat van wat wij in Nederland als gangbaar beschouwen.

Onder leiding van Erdogan worden journalisten, academici en andere intellectuelen zonder vorm van proces opgepakt en vast gezet. Omdat hun politieke opvattingen niet stroken met die van de president.

Een gruwel voor de meeste Nederlanders, die waarden als vrijheid en democratie hoog in het vaandel hebben.

Maar dit geldt dus kennelijk niet voor delen van de Turkse gemeenschap in ons land, die feestend en vlaggend hun blijdschap over de overwinning van hun leider Erdogan niet bepaald onder stoelen of banken staken.

Opvallend is dat deze Turkse Nederlanders al decennia in ons land verblijven, of hier zelfs zijn geboren. Ze verkiezen ons land boven Turkije als het gaat om wonen, werken en voorzieningen.

Maar als het gaat om de onderliggende waarden die de Nederlandse samenleving maken tot wat deze fundamenteel is, dan haken vele Turkse Nederlanders kennelijk af. Want steun aan Erdogan valt nauwelijks te verenigen met het vorm geven aan goed burgerschap in ons land.

Daarvoor staat de inhoud van de Turkse politiek te ver af van wat wij hier als basis van onze samenleving beschouwen.

Kun je dan überhaupt wel op een verantwoorde manier samenleven? Die vraag dringt zich op.

De Turkse feestvreugde in Nederlandse wijken als Poelenburg kan niet anders dan gezien worden als bewijs van mislukte integratie, zeker van Turkse Nederlanders die hier geboren en getogen zijn. Er is echt iets mis gegaan, als burgers van dit land met een Nederlands paspoort in de zak, een Turkse pseudo-dictator als hun held beschouwen.

Het kabinet kan nu niet anders dan ingrijpen. De re-integratie van deze groep dient onmiddellijk ter hand te worden genomen. Eerste stap is het oplossen van de problematiek rondom het dubbele paspoort.

Turkse Nederlanders zijn stemgerechtigd in Turkije, omdat ze beschikken over een dubbel paspoort. En dat moet stoppen. Niet eenvoudig. Maar laat premier Rutte er al zijn creativiteit aan wijden.

En nee, dat is geen symboolpolitiek. Een paspoort geeft je toegang tot een land, niet als toerist, maar als burger en daarbij horen dan ook alle rechten en plichten van het burgerschap. In Nederland houdt dat ondermeer in dat je loyaal bent aan de Nederlandse waarden en normen.

Dit betekent ook dat je op zoek gaat naar een leider in Nederland. En niet in een land aan de Bosporus.